Wout stelt voor om samen met André ( en zijn leerling Hugo ) in formatie een rondje om Texel te gaan vliegen. Wij staan als eerste op de baan, het is al weer ruim een maand geleden maar toch gaan het starten van de motor, de checks en de takeoff run prima. Het toestel komt mooi los, en het lukt ook om de juiste klimsnelheid en koers vast te houden, zelfs zonder slip etc. Wout informeert nog wel even voorzichtig of ik een dezer dagen heel misschien wat tijd zou kunnen vinden om de flaps nog een keertje in te trekken maar dat was eigenlijk de enige onvolkomenheid bij deze start. Ik heb ze heus wel eens rottiger uitgevoerd,...
Het zicht is fantastisch, er is vrijwel geen thermiek of turbulentie en ik voel me volledig ontspannen. Op 400 meter leg ik het toestel vlak, draai het gas terug naar een ronde 4000 toeren en trim het vliegtuig af zodat het netjes horizontaal blijft vliegen. De lucht is zo stabiel dat je eigenlijk niets hoeft te doen, het ding vliegt gewoon vanzelf. Wout vindt dan ook dat ik het allemaal niet zo heel erg slecht doe,...
|
|
André en Hugo hebben wat meer tijd nodig voor de checks dus wachten wij hen iets ten noorden van Petten aan de kust op en doden de tijd met het draaien van wat 360 graden bochten. Na een minuut of 5 zien we ze aankomen en na een laatste rondje gaan we schuin achter elkaar aanvliegen langs de kust naar het noorden. |
|
Boven Julianadorp, de strekdammen langs de kust en Texel recht vooruit al prachtig in zicht. |
We klimmen naar een dikke 500 meter en vliegen op dezelfde hoogte als een aantal prachtige cumuluswolkjes. Schitterend !!
|
Achter André aan maken wij de oversteek naar Texel. De veerboot is op deze foto ook goed te zien. |
Boven Texel zien we heel Vlieland en zelfs Terschelling liggen, ook de Afsluitdijk is goed te zien. We blijven boven het water vliegen en draaien om de vuurtoren terug naar het zuidwesten. Wout roept DutchMIL weer op om toestemming voor de terugweg door de controle zone van de Kooy te vragen maar het blijkt dat het vliegveld inmiddels open is zodat daarvoor direct contact met de toren gelegd moet worden. We krijgen toestemming om recht over het vliegveld heen te vliegen, onder ons starten en landen ondertussen vliegtuigen, heel bijzonder om te zien.
Na de Kooy verbreken we de formatie en vliegen we in een rechte lijn weer terug naar ons veld. Hierbij draai ik achter André langs en kom even door zijn z.g. propwash (verstoring van de lucht door de propeller) heen. Dat geeft een behoorlijke oplawaai, daar moet je dus echt rekening mee houden. Wout demonstreert even dat je ook in je eigen propwash terecht kunt komen wanneer je een steile bocht draait en mooi op hoogte blijft. Ook de hoge bocht zit weer in het demonstratieprogramma, aanduiken, optrekken zodat je in de stoel gedrukt wordt, scherp draaien, gas dicht en duiken zodat je even los uit je stoel komt en daarna weer op de oorspronkelijke hoogte vlakleggen en het gas er weer op. Heel fraai allemaal,...
Ondertussen zijn we al weer bij het veld aangekomen. André is nog wat oefeningen aan het doen en ik mag het circuit invliegen. Op zich gaat het de eerste keer niet eens zo heel slecht, ik zit alleen veel te hoog. Wanneer Wout vraagt of ik soms van plan ben het vliegtuig ergens in de Noordzee neer te gaan zetten geef ik maar weer wat gas en maak een overshoot.
De tweede poging gaat beter. De hoogte is goed, snelheid ook en ik weet het vliegtuig aardig recht voor de baan te krijgen. Vlak boven de baan moet het vliegtuig afgevangen worden zodat je een paar decimeter boven de baan bijft vliegen en daarna moet de stick steeds verder getrokken worden net zolang todat de wielen over de grond rollen en de landing dus gelukt is. Het ding voelt daarbij steeds zwaarder aan en het lijkt wel of er geen einde komt aan het zweefvermogen van de Eurofox.
Het is bijna niet voor te stellen hoeveel er te gelijk op je afkomt bij een landing, ik heb het er in ieder geval heel erg druk mee. Wout vindt dat ik moet proberen wat meer rust in mijn landingen te brengen maar verder is hij niet ontevreden en beweert er zelf eigenlijk niets aan gedaan te hebben. Tijdens het terugtaxieën zien we André aankomen dus geven we maar een beetje gas bij zodat de baan weer vrij is.
De vlucht heeft 1 uur en 20 minuten geduurd. Nog even helpen met het demonteren van het vliegtuig en daarna weer naar huis. Het was echt weer een prachtige belevenis en ik heb de rest van de dag eigenlijk nergens anders meer aan kunnen denken,...