Vandaag mag ik met André mee. De wind staat weer stevig dwars op de baan.
Na de checks moet ik eerst precies vertellen wat ik van plan ben zoal te gaan doen bij de start.
'Nou, uhh, eerst kijken of er geen obstakels zijn, daarna vol gas, stick tegen de wind in, met de voeten het toestel midden op de baan houden, ondertussen controleren of het motortoerental voldoende is (minimaal 5200 rpm), snelheid in de gaten houden, bij zo'n 70 km/u het toestel net los van de baan trekken, met de voeten een opstuurhoek tegen de wind inkiezen, vlak boven de baan snelheid maken en bij 110 km/u gaan klimmen. Bij voldoende hoogte de flaps intrekken, het vermogen terugschroeven naar 5000 rpm en het toestel aftrimmen zodat het met 110 km/u blijft klimmen. Ondertussen de temperaturen van uitlaatgas, cylinderkop en olie in de gaten houden (respectievelijk max. 880 , 150 en 140 graden celcius) met een flauwe bocht naar crosswind draaien en vervolgens het circuit verlaten. En tussen de bedrijven door uiteraard af en toe ook naar buiten rondkijken of er geen andere vliegende objecten in de buurt zijn.'
Hierna mag ik het in de praktijk uitvoeren en ondanks de zijwind gaat het best redelijk. We gaan op een hoogte van 1000 voet vliegen en oefeningen doen. Veel bochten draaien, slippen, overtrekken, en af en toe trekt André het gas dicht voor een gesimuleerde noodlanding.
Die noodlandingen, en dan vooral het maken van een keuze op welk veld we gaan landen, vallen niet mee. Ik maak nogal snel de fout om een veld te dichtbij uit te kiezen en dan, wanneer blijkt dat ik daarvoor veel te hoog binnenkom, dan maar het volgende veld te kiezen etc. met als gevolg dat het laatste veld niet echt geschikt blijkt te zijn voor een landing. In principe moet je bij een noodlanding ook 'gewoon' een circuit gaan vliegen en er dan voor zorgen dat je iets te hoog voor de baan binnenkomt en dit te veel aan hoogte er dan alsnog door te slippen eruit haalt.
Lastig dus, ik merk wel dat we dit niet genoeg kunnen oefenen.
Het uurtje vliegt letterlijk en figuurlijk voorbij. Nadat ik de eerste landing zoals te doen gebruikelijk verpruts door veel te hoog en te hard binnen te komen starten we door en doen het nog een keer. Bij het laatste stukje van de landing voel ik met André mee en ben toch wel blij dat hij de gashandle op dat moment in beheer heeft,...