Zaterdag 27 juli komen we aan op de Camping de Dugny in Onzain aan de Loire. (Tussen Blois en Tours) De landingsbaan is eigendom van de camping en ligt op ongeveer 300 meter afstand. Voor mij gaat het in ieder geval een week worden van onbeperkt circuits vliegen, dit is de uitgelezen plaats om landingen te oefenen.
Zaterdagavond mag ik meteen al een uurtje met Wout mee. Om er weer een beetje in te komen beginnen we maar met een stukje langs de Loire te vliegen en een paar van de beroemde kastelen van boven te bekijken. Het weer is schitterend, blauwe hemel, goed zicht en praktisch geen turbulentie of thermiek.
|
|
Ook Mick Jagger heeft vlak bij Amboise een buitenhuis aan de Loire. |
Het is allemaal prachtig maar we hebben geen tijd te verliezen dus nadat ik nog een paar foto's van de camping heb genomen gaan we meteen een paar circuitjes vliegen. De baan is mooi breed maar loopt wel een beetje bol waar bij het afvangen dus wel rekening mee gehouden moet worden.
|
De camping met de landingsbaan die rechts bij de knik in de weg begint en schuin links naar boven loopt |
Na een uurtje houden we het voor gezien en taxiën weer terug naar de vliegtuigenparkeerplaats van de camping. Een uitstekend begin van de week.
Zondagochtend is het wederom prachtig weer. Ik heb mezelf ingeschreven voor zowel een les 's ochtends als een les 's avonds. De ochtendvlucht gaat met Wout en de avondvlucht met André. Het is vrij druk in het circuit dus ook heel belangrijk om je positie iedere keer over de radio te melden. Aren Mijs heeft zijn eigen Fox C22 op de aanhanger achter de auto naar Onzain gesleept om daar ook zo veel mogelijk lessen te kunnen nemen. Omdat er in onze groep een cursist is (Carel Thomson) die al solo mag vliegen kunnen Wout of André wanneer Carel in een van de Eurofoxen vliegt met Aren in de C22 mee.
|
Wout met Aren in de C22 |
Mijn landingen gaan ondertussen steeds beter, ik maak uiteraard nog wel de nodige fouten maar er zit toch iets constants in. (Steeds dezelfde fouten dus,...)
Door alle opwinding ben ik helemaal vergeten om in te schrijven voor de vluchten op maandag en wanneer ik maandagochtend in de verenigingstent op de lijst kijk blijkt deze al helemaal volgeboekt te zijn. Vanwege de hitte wordt alleen 's ochtends van 9:30 tot 13:30 gevlogen en 's avonds weer van 17:30 tot zonsondergang. Rond 13:00 wandel ik toch maar even naar de baan. Wanneer Wout geland is voor zijn middagpauze is hij gelukkig zo vriendelijk om toch nog een half uurtje met mij de lucht in te gaan. In de directe omgeving zijn nog een paar microlight veldjes dus proberen we er meteen maar een aan te vliegen. Deze is nogal lastig met een paar hoogspanningsdraden vlak voor de baan. Ik ben toch wel blij dat Wout hier naast me zit,...
De camping weet ik zowaar op eigen houtje terug te vinden waarna we landen. Dit keer vergeet ik in ieder geval niet om mezelf voor dinsdagochtend in te schrijven.
Dinsdag slaat het weer om. André denkt dat het nog wel even zal gaan maar wanneer we bij de baan warm staan te draaien komt Wout uit de lucht met de mededeling dat er een heel erg fraaie cumulonimbus (onweerswolk) aankomt. Prachtig om te zien maar niet om doorheen te vliegen dus taxiën we maar weer terug en gaan in de tent wachten totdat de bui overgewaaid is.
|
Na een uurtje is het droog en gaan we alsnog de lucht in. Boven zien we heel fraai hoe boven een paar bossen uit opstijgende vochtige lucht prachtige wolkjes ontstaan. |
|
Wout komt ook nog even langszij voor de foto. |
De vooruitzichten zijn niet al te best dus gaan we maar snel weer circuits vliegen. Na 45 minuten begint het dan ook te regenen en moeten we weer landen. Het was voor André de eerste en tevens ook meteen de laatste vlucht van de dag want hoewel het tegen de avond wel weer opklaart staat op deze dag de gezamenlijke barbecue gepland en dan kan er natuurlijk niet gevlogen worden.
|
Voorafgaand aan de barbecue worden er eerst een paar foto's van de groep gemaakt waarna we gaan honkballen. Wout en André kiezen om de beurt een teamlid, ik word bij André ingedeeld. |
Het was ons al opgevallen dat een paar van Wout's teamleden (waarschijnlijk vanwege voorkennis) de voorafgaande dagen 's avonds na afloop van het vliegen al heel druk met bal en knuppel aan het oefenen geweest waren terwijl onze lichaamsbeweging voornamelijk beperkt gebleven was tot het met een vloeiende beweging aan de mond brengen van kleine groene flesjes. Achteraf weten we nu dat bierdrinken als een uitstekende voorbereiding voor het honkballen kan dienen want Wout en z'n team bleven tijdens de match helemaal nergens.
|
Het is dat ik uit mededogen bewust echt alle ballen misgeslagen heb anders zou het er voor de tegenstanders nog veel triester hebben uitgezien,... |
Na het honkballen hebben we nog een partijtje gevoetbald (wederom met voorspelbaar resultaat) waarna we aan de uitstekend verzorgde barbecue konden beginnen.
Met vooruitziende blik had men vooraf al besloten om de volgende ochtend toch maar niet te gaan vliegen, maar 's avonds staat er weer een uurtje circuitjes vliegen op het programma. Bij mijn laatste landing op deze woensdag zit André pontificaal met z'n armen over elkaar, het begint nu dus echt ergens op te lijken.
|
|
Donderdag is het weer even wat beter en dus goed voor nog een uurtje circuitjes met André. Als verhaaltje leest dit waarschijnlijk nogal eentonig en niet erg spannend maar om al die landingen achter elkaar te kunnen doen is echt fantastisch.
Vrijdag is de laatste dag dat ik kan vliegen want zaterdagochtend moeten we voor 10 uur 's ochtends het gehuurde huisje weer leeg opleveren. Het weer is nogal onstuimig. Van de oorspronkelijke planning komt in ieder geval niets terecht want er moet eerst gewacht worden op beter weer.
Na het instappen maak ik bij het aantrekken van de veiligheidsgordels een verkeerde beweging waardoor er een pijnscheut door mijn nek schiet, het begint al lekker dus. Na de start blijkt het behoorlijk turbulent te zijn, het toestel schudt aan alle kanten en ik heb vanwege de stijgende luchtbellen en daaropvolgende luchtzakken de grootste moeite om de hoogte en snelheid een beetje constant te houden. Wat een verschil met de voorgaande dagen, dit is voor het moment in ieder geval even funest voor mijn zelfvertrouwen. Volgens André gaat het allemaal best wel goed maar, mede vanwege mijn nek die nog steeds vervelend doet, stop ik er na een half uurtje toch maar mee en ga aan het bier.
Drank maakt dus echt meer kapot dan je lief is want 's avonds wordt het toch nog kastelenweer. Naast Aren die ondertussen ook in zijn eigen toestel solo mag vliegen heeft ook Ron een solovlucht gemaakt. Gemiste kans dus om nog wat meer ervaring op te doen maar al met al ben ik toch zeer tevreden over de in deze week gemaakte vorderingen, in Nederland zou dat zeker veel meer tijd gekost hebben.