Sinds Frankrijk heb ik niet meer gevlogen, vandaag is weer de eerste keer. Ik maak me een beetje zorgen want in Frankrijk ging het landen weliswaar heel redelijk maar hier zal ik weer geconfronteerd gaan worden met de Heerhugowaardse situatie waar een aantal hoge bomen en een dikke boerderij aan de ene kant van de baan en een paar lantarenpalen aan de andere kant bij mijn landingsoefeningen toch wel altijd een soort psychologische barriere op hebben weten te werpen.
Bij aankomst op het veld is Wout nog bezig om Jan de eerste beginselen van het landen bij te brengen, er staat een stevige bries maar gelukkig wel recht over de baan. Wanneer Wout en Jan geland zijn zien we vanuit het noordwesten een behoorlijke partij regen aankomen. Vanaf de grond is niet duidelijk te zien of het een geisoleerde bui of een zwaar regenfront is.
Wout besluit dat we toch maar snel even boven moeten gaan kijken, na de checks razendsnel gedaan te hebben starten we tegen de bui in. De regen klettert tijdens de start op de voorruit maar nadat we het circuit uitgedraaid zijn blijkt het er toch als een losse bui uit te zien, erachter wordt het al weer lichter. Al rondjes draaiend wachten we even totdat de bui over het veld heengewaaid is waarna ik moet gaan landen omdat de brandstof bijna op is en er dus eerst getankt moet worden voordat we verder kunnen vliegen.
Het is ongelofelijk maar ik zet het toestel bijna vlekkeloos op die hindernisbaan neer. Het weekje Frankrijk is dus echt niet voor niets geweest. Na het terugtaxiën stelt Jan, die in de kantine even de bui had afgewacht, precies de voor het moment enig juiste vraag: 'Wie maakte die mooie landing nou eigenlijk ?'.
Mijn dag kan bijna onmogelijk nog stuk,...
Na het tanken vertrekken we weer, de lucht ziet er heel gevarieerd uit, stukjes prachtig blauw en stukjes waar een regenbui hangt. Ik heb wel zin om ook even een ongecompliceerd rondje zonder oefeningen te vliegen dus zakken we af richting het zuiden tot aan de rand van de CTR van Schiphol. De nieuwe 5e baan is heel goed zichtbaar, op de grond had ik al gezien dat er een groot verlicht kruis op geplaatst was om te voorkomen dat verkeersvliegtuigen er per ongeluk op zouden gaan landen maar vanaf deze afstand (we mogen niet dichterbij komen) is dat helaas toch net niet goed te zien.
Wout heeft blijkbaar een hekel aan relaxed rondvliegen dus begint hij ondertussen de werking van zijn GPS uit te leggen. Na de uitleg moet ik zelf het waypoint HHW opzoeken en de juiste knopjes indrukken zodat de GPS de weg terug naar huis gaat wijzen. Wat opvalt is dat het me steeds beter lukt om meerdere dingen te gelijk te doen. Tot voor kort had ik echt alle aandacht nodig om het toestel een beetje recht vliegend in de lucht te houden en zorgde iedere afleiding (radio, zoeken etc.) ervoor dat het vliegen zelf meteen nergens meer op leek maar dat gaat nu een heel stuk beter.
We vliegen op de GPS weer terug naar Heerhugowaard waarna ik nog een paar landingen mag maken. De eerste gaat niet helemaal lekker, ik vang iets te hoog boven de baan af waardoor we weer gas moeten geven om te voorkomen dat het toestel met een harde plof op de baan terecht zou komen maar de overige landingen gaan best wel aardig.
Het uurtje is weer omgevlogen, de ervaringen van vandaag zullen zeker hun bijdrage gaan leveren aan mijn zelfvertrouwen in de toekomst.