De hele week is het prachtig vliegweer geweest maar de voorspellingen voor het weekend zijn zo waardeloos dat ik me zelfs niet kan bedwingen om tijdens het 8-uur journaal van vrijdagavond stevig naar Marjon de Hond ( de weervrouw ) te gaan zitten grommen. Wout heeft mij namelijk op zaterdagochtend 11 uur ingepland maar gezien deze vooruitzichten heb ik er weinig vertrouwen in dat het nog op vliegen uit zal gaan draaien. Gelukkig gaat het spreekwoord 'niets is zo veranderlijk als het weer' dit keer in volle hevigheid op want het blijkt uiteindelijk toch een prachtige dag te gaan worden. Echt jammer voor je, Marjon (maar niet heus,... :)
Aangezien het toestel van André een technisch probleem heeft waardoor hij het niet verantwoord vindt om er mee te gaan vliegen en Wout dus vandaag alle klanten met 1 toestel zal moeten bedienen loopt de planning wel een beetje uit maar dat is geen probleem, genietend van het najaarszonnetje bekijken we ondertussen de touch-and-go's van Wout en Ron.
Hierna ben ik aan de beurt, we gaan na de start eerst even een stukje boven de Schermer vliegen om daar een paar oefeningen te doen waarna we weer het circuit ingaan voor de landingsoefeningen.
Er staat weer weinig (tegen)wind dus het is zaaks om met zo laag mogelijke snelheid ook zo laag mogelijk binnen te komen omdat de baan met deze grondsnelheid toch wel erg snel onder je doorschiet en dus erg kort lijkt. De landingen gaan heel redelijk, ik maak uiteraard de nodige schoonheidsfoutjes maar deze foutjes hebben niet echt wezenlijke invloed op de veilige uitvoering van de vlucht. Na een aantal standaard circuits gevlogen te hebben gaan we een paar verkorte circuits doen, het nadeel hiervan is dat de vlieger het een stuk drukker krijgt omdat alle handelingen binnen een veel korter tijdsbestek gedaan moeten worden maar het voordeel is dat je wel veel meer landingen binnen dezelfde tijd kunt oefenen.
Ook de verkorte circuits gaan goed, ondertussen maken we ook nog een paar full-stops, dus echt tot stilstand komen, terugtaxiën en weer opnieuw vanuit stilstand starten.
Als we na een van deze full-stops weer in de startpositie staan vraagt Wout hoe lang we nu gevlogen hebben. Na een blik op het fraaie pilotenhorloge wat ik dit jaar van Lies voor mijn verjaardag gekregen heb blijkt dat 45 minuten te zijn. Wout doet zijn deurtje open, zegt dat ik het dan het resterende kwartiertje maar op eigen houtje zal moeten doen en stapt uit.
Yes!!! het is zo ver, mijn eerste solovlucht !!!.
Na de pre-takeoff checks duw ik de gashandle naar voren en het vliegtuig stuift weg. Wat een euforie, het is wel erg leeg rechts naast me maar het voelt verder best wel goed. Na het loskomen klimt het toestel vanwege het lagere gewicht duidelijk veel sneller dan anders, ik zit binnen no-time op de voorgeschreven circuithoogte. Wanneer Wout me over de radio oproept slinger ik een paar vreugdekreten de ether in, dit is zo ontzettend gaaf, eigenlijk niet te beschrijven.
Op crosswind zie ik aan het balletje van de slipmeter dat ik een heel klein beetje slip, dit keer zit er geen Wout naast me die me meteen tot de orde roept dus moet ik het nu zelf corrigeren. Druk, druk, druk,...
We hebben afgesproken dat ik 3 circuits zal gaan vliegen, bij de eerste approach moet ik laag over de baan gaan vliegen zonder deze te raken, bij de tweede moet ik een touch-and-go maken en bij de derde een full-stop.
Het laag over de baan vliegen gaat goed, bij de tweede approach heb ik niet het gevoel dat het allemaal helemaal lekker gaat dus nog voordat de wielen de baan raken geef ik maar weer gas en ga weer rond. Beter een rondje extra dan een geforceerde landing.
Zeer tot mijn verbazing zit ik volledig ontspannen achter de knuppel, je zou verwachten dat de adrenaline wel door de aderen zou gieren maar dat valt dus reuze mee. Bij de derde approach kom ik voldoende netjes boven de baan uit om de landing door te zetten. De landing is voor mijn gevoel nog ietsjes aan de harde kant maar gelukkig wel zodanig dat ik, nadat ik het toestel voor het terugtaxiën heb gedraaid, over de radio kan roepen dat stoffer en blik wat mij betreft wel weer opgeruimd kunnen worden,...
|
|
Terugtaxiën met een brede grijns die de rest van de dag echt niet meer van mijn bakkes af te branden zal zijn,... |
|
Pas nadat ik uitgestapt ben komen de bibbers een beetje, waarschijnlijk ook omdat Wout een vervaarlijk uitziende schaar tevoorschijn haalt waar hij mij mee te lijf wil gaan. Het is namelijk traditie dat de instructeur na de eerste solovlucht van een leerling zijn stropdas afknipt maar bij gebrek aan stropdas mag dat ook een kraag of iets dergelijks zijn. In mijn geval moet mijn overhemd er dus aan geloven. |
|
|
Wat een belevenis, ik weet zeker dat dit een van de momenten is die de rest van mijn leven in mijn geheugen gebeiteld zullen blijven staan en ik zou het echt voor geen goud hebben willen missen,...