De hele week heb ik met m'n hoofd in de wolken rondgelopen, de ervaring van die eerste solovlucht heeft, vooral achteraf, toch wel een behoorlijke indruk gemaakt. Net als vorige week heeft Marjon op de buis voor vandaag weer kommer, kwel, leed en ellende voorspeld maar gelukkig zit ze er wederom grondig naast, het is droog en zonnig met een paar fraaie cumuluswolkjes. Er staat wel een behoorlijke bries die gelukkig redelijk recht op de baan staat.
André en Wout zijn onderweg om de vliegtuigen vanaf het vliegveld Lelystad op te halen waar ze de afgelopen week een onderhoudsbeurt hebben gekregen. Wanneer we ze in zicht krijgen zakt de moed wel even in mijn schoenen want ik zie dat zowel André als Wout het behoorlijk druk hebben met correcties vanwege turbulenties. Vorige week was de lucht zo mooi strak, vandaag ziet dat er toch wel heel anders uit.
Ik mag met André mee, de baan is zo nat dat je het gevoel hebt dat het vliegtuig er een beetje ingezogen wordt dus het is zaaks om tijdens de start het vliegtuig zo snel als mogelijk is een beetje los te trekken. De start gaat goed en we verlaten even het circuit om het vlieggevoel te krijgen en een paar oefeningen te doen waarna de landingen weer op het programma staan. Onderweg zien we nog een paar kassen staan die tijdens de storm van een paar weken geleden gesneuveld zijn, wat een ongelofelijke ravage. Het blijkt maar weer dat je de elementen nooit moet onderschatten,... (En zeker niet tijdens het vliegen,... )
Op zich gaan de landingen eigenlijk verbazingwekkend goed, ik heb nog wel een beetje moeite met het op hoogte precies recht voor de baan blijven en van André zou ik, vanwege de bomen voor het begin van de baan, iets hoger binnen mogen komen omdat er toch voldoende wind staat en het dus niet zo erg is dat je wat verder op de baan neerkomt maar verder gaat het niet onaardig.
Na 35 minuten maken we een full-stop en taxieën we weer terug. Vanwege de zuigende nattigheid taxieën we wat sneller dan normaal zodat de lift van de vleugels ook een klein beetje helpt om ons uit de prut te houden. Ik wil beginnen met de handelingen die nodig zijn voordat je de motor uit mag zetten maar André zegt dat het niet nodig is omdat hij zo ook wel uit kan stappen. Het is dus de bedoeling dat ik weer een paar rondjes solo ga vliegen en daar had ik in deze weersomstandigheden eigenlijk helemaal niet op gerekend.
Omdat de brandstoftanks bijna leeg zijn (er zit uiteraard nog wel ruim genoeg in om, mocht het landen niet meteen lukken, nog een paar keer rond te kunnen gaan) en ik André ook erg mis (uiteraard ook vanwege de onderhoudende conversatie maar toch voornamelijk vanwege de inbreng van zijn lichaamsgewicht,...) gaat het boven toch wel behoorlijk te keer. Ieder thermiekbelletje telt nu dubbel zo hard en het kost me echt even moeite om de circuithoogte te houden want er zitten af en toe bellen bij die je binnen een seconde een meter of 30 naar boven schoppen.
De eerste approach kom ik wat te hoog binnen en start dus meteen maar door. Wout roept over de radio dat ik eigenlijk even het circuit uit zou moeten gaan om een minuut of 10 relaxed wat in het rond te gaan vliegen maar gezien de resterende hoeveelheid brandstof doe ik dat toch maar niet, stel je voor dat het landen daarna even helemaal niet meer wil lukken,... :)
Ik besef dat dit dingen zijn waar ik gewoon even doorheen moet bijten, ga er nog maar eens lekker voor zitten, babbel ondertussen nog een beetje met Wout, moet behoorlijk worstelen om het vliegtuig op het laatste stukje voor de baan netjes in het midden op het glijpad te houden en maak het rondje af met een heel redelijke landing.
Omdraaien, terugtaxieën en uitzetten die handel, het was wel weer mooi zo voor vandaag,...
De eerste solo was natuurlijk een hele gebeurtenis maar ik vermoed dat de ervaringen van vandaag eigenlijk nog veel meer bij zullen gaan dragen aan mijn zelfvertrouwen in de toekomst.